De voorstellingen worden bijna altijd gemaakt voor grote industriële ruimten, dus het is altijd een grote beperking voor het gezelschap om het op een gewoon podium in een theater te brengen. Met de rode naar beneden hangende touwen, de projectie van een lege hal op de achterwand en de kleuren op de vloer is dat heel mooi opgelost.
De voorstelling wordt gedanst op live muziek van een heel bijzondere soort. Een enkele keer zijn er woorden te horen. Een echte melodie is het ook zelden. Vooral klanken worden gemaakt. Die moeten dan natuurlijk elke avond hetzelfde zijn en zeker even lang klinken. Voor de muzikanten bleek dat een bijzondere ervaring te zijn. Het resultaat is zeldzaam mooi!
Ja, en dan de dansers. Deze keer veel als groep te zien met dezelfde bewegingen. In de andere voorstellingen die ik van Conny Janssen Danst zag, vielen de groepen veel eerder uiteen in individuele dansers. Deze groepsdansen vond ik geweldig. De groepen werden vooral afgewisseld met duetten. In de groep is het veilig. Alleen daar buiten, zoeken de meesten toch een ander op, al "klikt" dat niet altijd.
Je begrijpt dat ik met volle teugen heb zitten genieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten