PULL!!!

In een grijs verleden werkte ik een paar jaar als directiesecretaresse bij de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging. Een erg leuke tijd! Altijd waren er honden op kantoor. Telefoontjes met de meest uiteenlopende vragen over de jacht (grootte jachtveld, welke dieren wanneer bejaagd mochten worden, of gewoon iets over de contributie). En in de tijd dat ik er werkte werd het jachtexamen ontwikkeld. Daarvan heb ik het theoretisch deel met goed gevolg afgelegd. Het praktisch examen heb ik nooit gedaan omdat ik niet het idee had dat ooit te gaan doen, jagen.
Wel heb ik in die tijd als drijver meegedaan aan drijfjachten en ook wel eens aan een jacht "voor de voet". Lekker een hele dag in het veld, en de spanning van de jacht. Ook heb ik op de kleiduivenschietbaan een keer een jachtparcours geschoten. Geen idee meer hoeveel ik raak schoot, maar ik weet nog wel dat het af en toe lukte. Een paar jaar later met een personeelsuitje van het werk van mijn man ook nog een keer kleiduiven geschoten. Daarna nooit meer.
Tot gisteren. Met schoonzoon Sandy en dochter Levina naar de kleiduivenschietbaan gegaan om een rondje van 25 kleiduiven te doen. Vijf keer vijf kleiduiven vanuit een andere hoek. Een laag over de grond (een "rabbit"), van rechts naar links, op je afkomend, en dergelijke. Een instructeur gaat mee (je hebt tenslotte wel een geweer en patronen bij je, en de wet daaromtrent is erg strikt). Die kleiduiven moeten geraakt met een schot hagel uit je geweer. Lijkt heel simpel. De instructeur legt uit hoe je ze het beste kunt raken, Sandy doet daar zijn tips bij en doet het voor. En dan zijn Levina en ik aan de beurt. Je roept "PULL" en de instructeur laat via een druk op de knop een kleiduif "los". En dan is het heel snel reageren...
Tegen Sandy, die behoorlijk wat ervaring hierin heeft, kunnen we natuurlijk niet op. Maar we hebben raak geschoten! Ik had een score van 9 van de 25. En daar ben ik best trots op!