Naar het theater

Met enige regelmaat vertel ik op deze blog iets over voorstellingen die ik gezien heb in het theater. Heel speciaal is het theaterbezoek met mijn kleinkinderen. Pebbels ging zondag voor de derde keer mee naar het theater, Eddha, drie jaar jong, voor het eerst.
We maken er steeds een feestje van. Logeren bij oma is dat toch al. Voordat we naar het theater gaan worden de mooiste kleren aangetrokken. Vlechtjes of staartjes in het haar van de meisjes. En dan wandelen we naar het theater. Pebbels weet de weg al een beetje, Eddha laat het allemaal over zich heen komen.
Ze weten dat het over Otje gaat. We hebben zaterdag het boek van Annie M.G. Schmidt uit de bibliotheek gehaald en de plaatjes bekeken. Vol spanning zitten de dametjes op de grote kussens te wachten. En dan begint het...
Pebbels volgt de hele voorstelling met grote ogen, alles in zich opzuigend. Voor Eddha is het nog wat veel allemaal, maar ook zij geniet er van. En oma geniet van de kleinkinderen en van het vernuft waarmee zo'n voorstelling voor kinderen in elkaar is gezet.
Nog wat drinken, de jassen ophalen, en het is voorbij. Tenminste, zo lijkt het.
Maar vandaag kreeg ik van mijn dochter te horen dat Eddha het steeds over Otje heeft en eigenlijk nog een keer er heen wil (boekjes wil ze ook eindeloos opnieuw horen voorlezen). En dat Pebbels is begonnen zelf voorstellingen te geven!
Ik verheug me er al op volgend jaar weer naar een voorstelling te gaan met de meisjes! Als de gezelschappen die dit soort voorstellingen brengen dan tenminste nog bestaan... Wat wordt er ook al weer geroepen? Iets van dat cultuur een linkse hobby is of zo? Ik vind dat je niet vroeg genoeg kunt beginnen er iets van over te dragen aan kinderen. Door voor te lezen (dus houdt de bibliotheken "in de lucht") en door met hen naar het theater te gaan, de film, enzovoorts. Cultuur hoort gewoon bij de opvoeding. Daar mag van mij best wat belastinggeld heen. En mij hoor je niet klagen over de prijzen van de kaartjes. Ik heb er ook zelf wel wat voor over.