Over het eten hier raak je niet uitgepraat: twee maal per week vlees, de rest vegetarisch. Zoveel mogelijk biologisch geteeld voedsel en van niet al te ver weg. Elke morgen vers gebakken brood. Een paar keer per week vers gebakken scones...
Het is maar goed dat ik hier ook stevig aan het werk moet, anders zou ik nu al nieuwe kleren moeten kopen.
Verder ontmoeten we de gasten in de kerkdiensten 's morgens en 's avonds en als we een wandeling maken op het eiland. Soms kunnen we meegaan op pelgrimage (als we op dinsdag vrij zijn). En als we elkaar net een beetje leren kennen, gaan we ze weer uitzwaaien. Dat is het ritme van Iona.
Als je gast bent, heb je veel meer gelegenheid om echt de andere gasten te leren kennen natuurlijk. Ik ben hier vier keer een week te gast geweest. En nu ik hier al weer bijna vier weken ben, is er nog geen week geweest waarin ik geen "bekenden" heb gezien. Een van mijn collega Abbey housekeepers was net als ik vorig jaar augustus hier als gast. Ik werd herkend door een echtpaar dat in 2010 hier samen met mij een week doorbracht. Deze week herkende ik moeder en dochter van mijn verblijf met kerstmis hier een paar jaar geleden. En soms zijn het gezichten die ik niet direct aan een bepaalde tijd kan verbinden, maar die ik beslist al eerder heb ontmoet hier.
Ook hieruit blijkt dat het moeilijk is om in je leven maar een keer naar Iona te gaan. Heel veel mensen komen hier terug!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten