Iona (6)

Op een eiland ben je meestal afhankelijk van de veerboten om er weer af te komen. Hier op Iona brengt de veerboot (de ferry of de jetty) elke zaterdag de nieuwe gasten, die gewoonlijk op de volgende vrijdagmorgen weer vertrekken.
Dat gaat prima, zo lang het niet al te hard stormt. En wat te doen als het personeel van de veerboot een staking aankondigt?
Dat is deze week het geval. Al jaren verzorgt CalMac (Caledonian MacBrain) de verbindingen hier in het westen van Schotland. Nu moet er opnieuw worden ingeschreven voor de licentie voor dit vervoer en CalMac is er niet zeker van deze weer te krijgen. Kapers op de kust, zogezegd. En daarom heeft een van de vakbonden een staking afgekondigd op deze vrijdag, het begin van de schoolvakanties in Schotland. En de dag dat gewoonlijk onze gasten vertrekken.
Kleine paniek dus. Maar toen eenmaal was besloten om het verblijf hier met een dag te verkorten, ging het allemaal wonder boven wonder snel: de twee grotere groepen uit de Abbey vonden onderdak in Oban voor morgenavond en ook de groep die in het MacCleod Center verblijft, kan ergens slapen.
En dus is er morgenochtend, donderdagmorgen, in plaats van op vrijdagmorgen een leaving service. Gewoonlijk wordt die niet door volunteers geleid, maar ik had mij ingeschreven voor de beurt op de donderdag. En zo komt het dat ik morgenochtend de leaving service mag leiden. Een korte morning worship met prachtige woorden om de vertrekkende gasten mee te geven onderweg en voor degenen die blijven:

God's blessing be ours;
the blessing of pilgrims
all the nights and days
of our journey home.