Iona (1)

Nog een paar dagen, dan ben ik voor de zesde keer op Iona, dat prachtige eiland voor de Schotse westkust, een van de Inner Hebrids.

Een onrustige tijd nu: je wilt aan alles denken, dit moet nog gedaan en dat nog, maar dat kan pas als weer iets anders geregeld is… En dat terwijl je in feite alle tijd hebt om het allemaal te doen. Een mens zit raar in elkaar!

Vanmorgen werd er voorbede voor me gedaan in de kerk waar ik de meeste zondagen van het jaar heen ga. En na de dienst zong de gemeente me een zegenbede toe: Ga met God en Hij zal met je zijn. Zo weten we van elkaar waar we zijn, de gemeente weet dat ik op Iona ben, en ik weet dat de mensen hier af en toe aan me denken terwijl ik daar ben. Het ontroerde me, dit blijk van met me meeleven!

We vierden het Avondmaal in de dienst vanmorgen. Volgende week vier ik dat in de Abbey Church op Iona. Ik zag de kerk daar weer voor me. De oude stenen van de muren en op de vloer. De vier glas-in-loodramen met St. Patrick, St. Columba, St. Margaret en St. Bridgit.

Elke week op vrijdagmorgen, als de gasten van die week vertrekken, klinkt het:

As Columba laid down his books

and the security of the monastery,

SO WE LAY DOWN WHAT IS PAST

AND LOOK TO THE FUTURE.

As Bridgid, with a cross of rushes,

comforted a stranger,

SO WE TAKE INTO DAILY LIFE

SIGNS OF HOPE AND HEALING.

As Patrick travelled ever on,

as Margaret built community,

SO WE REACH BEYOND OURSELVES,

TO SHARE THE LIVES OF OTHERS

AND TOUCH A WIDER WORLD.

Zo hoop ik ook deze keer terug te komen uit Iona: met de blik op de toekomst, vol hoop en met een "volle accu" om er weer even tegen te kunnen, en met mooie ontmoetingen met mensen uit alle delen van de wereld in de herinnering.

In de tussentijd hoop ik dat tijd en techniek meewerken om af en toe een stukje op dit blog te schrijven over mijn belevenissen.