Nog twee weken loopt het project Ruimte maken in 40 dagen en ik verheug me op die twee laatste weken. Tot nu toe ging het over ruimte maken, je tijd gebruiken, stilte, en elke zondag kijk je, als je dat wilt, terug op de afgelopen week.
In de nacht van zaterdag op zondag had ik alle tijd voor reflectie: ik waakte bij een stervende. Dat doe ik vaker, als vrijwilliger. De man was diep in slaap door medicijnen en het enige geluid die nacht was zijn duidelijk hoorbare en soms wat moeizame ademhaling. Bijzonder, zo'n nacht. Buiten is het ook zo goed als stil. In die stilte heb ik nagedacht over de vraag die zaterdag was gesteld: heeft jouw zorg voor anderen te maken met je eigen bron, levenskracht? Waarom doe ik dit eigenlijk?
Ik heb er de tijd voor (daar is dat woord weer, tijd). Ik heb de cursus ervoor gevolgd, dus ik heb er de kennis voor (nou ja, het is ook dikwijls dat je al doende leert, omdat geen situatie hetzelfde is). Maar waarom doe ik het? Ik doe het omdat, hoe vreemd het ook mag klinken, het waken bij stervenden je ook heel veel schenkt. Soms bijzondere gesprekken. De hartelijkheid waarmee mensen die je niet kent, je binnenlaten en bij hun dierbare zieke laten waken. De wetenschap dat je mantelzorgers echt helpt door het waken van hen over te nemen in de nacht, zodat zij kunnen slapen. Mooi werk! Maar het is niet alleen om wat terug te krijgen. Je geeft ook: tijd, aandacht. Ik spreek voor mezelf als ik zeg dat ik dat allemaal niet zou kunnen als ik daarbij niet de zekerheid had dat er Een is die ook mij tijd en aandacht geeft.
De avond voor een wake en de morgen er na slaap ik. Bij het ontwaken vandaag zag ik dat het heerlijk weer was, dat uitnodigde tot een lekkere wandeling. Ook hiervoor was tijd en ruimte. Dat werd een wandeling rond het Middelveen, onder de rook van Rijssen. Veel water, eindeloze verten, zon en een frisse wind. Af en toe heb ik even stil gestaan om te luisteren zonder dat mijn eigen geluiden de boventoon voerden. Heerlijk!
En zo is het een prachtig weekend geworden. Ondanks het feit dat het Schotse nationale rugbyteam het RBS 6 Nations Toernooi afsloten met nul punten uit 5 wedstrijden... Maar voor die momenten waarin ze echt geweldig speelden, voor de tries die ze maakten en voor de soms heroïsche verdediging van de Schotten kijk ik nu al uit naar het volgende 6 Nations Toernooi. Het moet toch een keer lukken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten