Je kent de uitdrukking wel: Ook de beste breister laat wel eens een steek vallen. De bedoeling is natuurlijk dat je in een breiwerk geen steek laat vallen, en als het per ongeluk wel gebeurt, dat je de steek netjes ophaalt, zodat er niets meer van te zien is. En dat is ook allemaal figuurlijk toe te passen.
Maar nu ben ik een vestje aan het breien voor een van de dochters. Dat kan "gewoon" en ondersteboven gedragen worden als het af is. Dit brengt al een paar toestanden met zich mee, want dan moet het ook aan beide kanten netjes afgewerkt zijn en zo. Dat is allemaal goed gelukt.
Alleen nog een flinke strook kantwerk moest er aan het geheel worden gebreid. Nu had ik inmiddels iets meer dan 250 steken op de naald staan, dus begon ik eerst maar eens met een proeflapje om sneller te zien hoe het moet worden.
Het patroon waarvan ik brei is in het Deens opgesteld en van daaruit in het Engels vertaald. Dat daarbij de woorden decrease en increase (minderen en meerderen) door elkaar zijn gehaald, daar kom je vrij snel achter. Het doet wel meteen afbreuk aan je vertrouwen in het patroon. Maar goed, tot nu toe was het allemaal gelukt.
Dan komt het kantpatroon. Eerst om de zoveel steken een omslag maken, volgende naald de omslag gewoon breien, nog een aantal naalden verder breien, en dan komt het. Brei zoveel steken, drop stitch, 1 recht, drop stitch, en dan weer verder. Via Google had ik gevonden dat een "dropstitch" een wat Nederlandse breisters noemen, luievrouwensteek is. Bij een gewone steek een of twee keer extra de draad omslaan, de volgende naald die extra omslagen laten vallen, en dan schiet je werk ineens een heel eind op. Maar dat moet je in de hele naald doen, niet om de paar steken. Bovendien maak je bij kantwerk altijd steken bij EN zorg je dat je de extra steken weer kwijtraakt, door overhalen, samenbreien, of zoiets. Ook in het proeflapje geprobeerd de steken inderdaad op de aangegeven plaatsen te laten vallen. Maar dan hangt daar zo'n gevallen steekje ergens in het breiwerk. Ik kwam er niet uit.
Gelukkig weet men in de Trollenwol in Driebergen, waar ik patroon en garen vandaan had, raad. Ik moest de steken inderdaad laten vallen, maar dan zo dat ze blijven hangen op de omslag die je een aantal naalden eerder al gemaakt hebt. Verder kunnen ze niet "vallen".
Zo kon ik na een breiloze week weer verder! Ik laat vrolijk om de zoveel naalden steken vallen en help ze een handje zodat ze helemaal op hun plaats "vallen". En het resultaat is een soort bladmotief.
Een tip voor de opstellers van breipatronen: schrijf niet alleen op wat je zelf gedaan hebt om het patroon te maken, maar bedenk ook eens hoe iemand die zoiets voor het eerst ziet, er tegenaan kijkt!
Soms lijkt iets vreemd (steken laten vallen, of, bij een ander patroon, in grotere maten eerder met het armsgat beginnen dan in kleinere), maar als dan even wordt uitgelegd waarom dat moet, dan zijn er meteen heel veel onduidelijkheden weggenomen.
En ja, soms laten ook goede breisters steken vallen. Expres!
2 opmerkingen:
Wat ben ik blij dat het goed is gekomen. Stel je voor dat alle steken "gevallen"waren. Daar moeten we bij Trollenwol toch niet aan denken...... Gelukkig kunnen we ons nu op een heel mooi resultaat verheugen. Goede tip trouwens, om een patroon met andermans ogen te bezien als je er één maakt. Ik zal hem doorgeven aan de Deense dames!!!
Dat doe ik je niet na, Wannabook! Vroeger op school was handwerken niet bepaald mijn lievelingsvak. Tot mijn verbazing kreeg ik toch altijd een 7 van de handwerkjuf.
Een reactie posten