Een jaar "niks doen"

Vandaag een stevig eind gewandeld in de buurt van Ootmarsum. Alle tijd dus om terug te kijken op het jaar 2014, mijn eerste jaar als (zelfgekozen) gepensioneerde.
Het vreemde is dat ik mijn werk bij de Rijnbrink Groep, dat ik toch met heel veel plezier deed, geen moment heb gemist. Ook niet als ik collega's sprak.
Er is dan ook heel wat voor in de plaats gekomen.

Ik heb dit jaar veel meer gelezen dan andere jaren. Inmiddels heb ik alle Havankjes gehad (blijft leuk, die bijzondere schrijfstijl van Havank!), heel veel boeken van Philip Roth herlezen, en veel "andere" boeken. Van die "andere" wil ik Odysseus uit Bagdad van Eric-Emmanuel Schmitt, Gevallen land van Patrick Flanery en De waarheid over de zaak Harry Quebert van Joël Dicker nog een keer noemen. Heerlijk om te lezen!

Verder ben ik, zoals ik al in een paar blogjes heb vermeld, verwoed aan het breien geslagen. Heerlijk om telkens even rustig te zitten met een breiwerkje op de pennen! Het vestje dat ook omgekeerd gedragen kan worden, waarmee ik wat problemen had (steken laten vallen...) is inmiddels af.
En het volgende werkstuk schiet ook al weer op. Met de Top 2000 aan, wil dat prima!

Dit jaar ook een paar mooie fotoalbums gemaakt van korte en lange vakanties en van het eerste levensjaar van de jongste kleindochter. De laatste vakantie die ik met Joost in Frankrijk heb gevierd, is nu ook terug te zien in twee mooie albums. Wat een uitvinding dat je je digitale foto's zo in digitale albums kunt zetten en dat je ze dan geprint in huis krijgt! Spelen met achtergronden en sjablonen, het gaat me tamelijk goed af en ik heb er veel plezier in om op deze manier albums te maken.
Het fotograferen op zich is natuurlijk ook leuk. Zeker nu ik mijn nieuwe fototoestel (ook een poosje geleden al een blog aan gewijd) steeds beter leer kennen! Wandelen zonder camera doe ik bijna nooit, en dat is onder meer hier te zien.

Dan heb ik verschillende vrijwilligersbezigheden. Als bestuurslid van het Overijssels Vrouwen Koor Radujsja heb ik meegewerkt aan het organiseren van ons eerste lustrumfeest. Een dagje Kampen met een optreden in het Iconenmuseum, een jubileumconcert en een informele bijeenkomst met partners en relaties, het was alles bij elkaar een geslaagd Radujsja Jubilate. Onze eerste CD is ook een feit: live opname van de nummers die we op het jubileumconcert gezongen hebben.

Na de introductiecursus van de Stichting Leendert Vriel voor vrijwilligers die terminale thuiszorg willen gaan bieden, ben ik intussen twee keer ingezet bij terminaal zieken die graag thuis willen sterven, maar voor wie de mantelzorgers dat niet alleen kunnen verzorgen. Het is heel mooi om te doen, zo heb ik inmiddels ervaren. Ook de bijeenkomsten met de andere vrijwilligers en de andere cursussen die de Stichting aanbiedt, zijn heel waardevol.

En dan ben ik eens in de maand voor een paar dagen gastvrouw voor retraitegasten op het pastoraal centrum De Hezenberg bij Hattem. Ik zorg dan dat de retraitegasten, tussen de één en zes personen, op tijd aan tafel kunnen in onze huiskamer, dat er koffie of thee geschonken wordt op de afgesproken tijd, en dan was ik de vaat even af. Als de gasten dat willen, is er natuurlijk tijd voor een praatje en zo. Maar het is de bedoeling dat retraitegasten verder de dag zelf invullen. Dus blijft er ook vrije tijd voor mij over. Ook dat heeft al een aantal leuke foto's opgeleverd...
Een onderdeel van het gastvrouw zijn is voorgaan in het avondgebed (en vanaf januari ook in de weekenden in het morgengebed). De teksten daarvoor liggen vast, maar ik mag dan wel een of twee liederen kiezen om te zingen en de gebeden formuleren. Die hoef je ook niet zelf te verzinnen (mag wel), want er zijn voorbeelden genoeg te vinden. En ook al zijn er soms maar twee mensen in de kapel, het is mooi om te doen.

Met al deze dingen was het jaar al aardig gevuld. Het was ook fijn dat ik genoeg tijd had om bij dochter Levina te helpen, eerst voor de verhuizing, later omdat ze weinig kon doen vanwege de zwangerschapsperikelen. Ook bij de andere dochters ben ik dit jaar vaker geweest  dan toen ik nog 30 uur in de week werkte.

Ik vergeet vast nog wel wat in dit informele jaaroverzichtje. Maar ik hoop dat de boodschap duidelijk is: ik heb nog steeds geen zwart gat gezien na mijn betaalde baan! Ik heb het naar mijn zin en ik ga met plezier het nieuwe jaar in.

Ik wens mijn lezers een fijne jaarwisseling toe!