Uitgebloeid???

Natuurlijk zijn uitbottende en bloeiende bloemen mooi. Ik fotografeer ze dan ook graag, zoals op Flickr wel te zien is in de Natuur-albums (b.v. Natuur 2014).

Toch vind ik het eigenlijk nog leuker om uitgebloeide bloemen te fotograferen. Zoals de foto boven dit bericht. Ik kan er bijna nooit zomaar aan voorbij lopen. Steeds probeer ik het weer zo mooi mogelijk vast te leggen.
Tot voor kort stond ik er niet bij stil dat dit eigenlijk wel vreemd is. Tot ik deze zomer op Iona aan een sessie meedeed  waarin ons werd gevraagd een foto te zoeken uit een hele collectie op de tafel en dan na te denken over wat je met de rest van je leven wilt doen, of hoe je wil dat men je herinnert. Daar koos ik een foto van een uitgebloeide paardenbloem, zoals ik zelf ook al vaak heb gefotografeerd.

Deze uitgebloeide bloemen vormen zaad. Dat valt in de aarde en daaruit groeit volgend jaar, of misschien pas veel later, weer zo'n mooie bloem. Vrucht dragen, figuurlijk dan, dat is eigenlijk wat ik wil en waarvoor mijn leven nu ook in het goede seizoen is. Want die bloem zelf sterft wel af, maar niet al het leven dat er in verborgen zit, verdwijnt. En dat vind ik een mooie gedachte.

Op een van de grafstenen op het kerkhof van Iona staat:
Here lies all that could die of Bruce K. 
Ook hier die gedachte dat er altijd wat van je overblijft. Net als van die uitgebloeide bloemen.
Ik blijf ze fotograferen!