Nog iets uit het verre verleden...

Het lijkt zo langzamerhand een handwerkblog te worden. Ik verzeker jullie dat ik nog steeds veel lees en ook nog veel andere dingen doe dan handwerken. Ook daarvan blijf ik verslag doen. Maar nu ben ik vol van dit kant.

In de Ariadne van juni 1987 (!!!) stond een linnen gebreid truitje met schouderpassen van kloskant. Zag er heel leuk uit. En ik kon breien en kantklossen, dus waarom niet geprobeerd om het te maken?
De bijna afgebreide panden hebben, net als het haakwerk uit het vorige bericht, heel lang onaf in een zak gezeten en zijn twee keer mee verhuisd. Als ik het goed heb, ben ik in die tijd ook gaan studeren, dus erg veel tijd bleef er ook niet over voor dit soort werk.
Maar nu ik mezelf gepensioneerd heb, is alles anders geworden! Ik heb tijd om te doen waar ik zin in heb, en toen de restjestrui was afgebreid, vond ik dat ook het zomertruitje nu maar eens moest worden afgemaakt. Het breiwerk was zo gepiept. Maar toen...
Eerst alle klosjes tevoorschijn gehaald en de oude draden er afgehaald. Toen het kussen leeggemaakt: een half geklost kleedje dat ook al minstens twee keer was meeverhuisd, dat kon nu wel weg. Klosjes geteld, en ja, ik had er exact genoeg om te kunnen beginnen. Draden afgepast en opgewonden. Kantbrief gekopieerd, spelden er in gezet, ja, en toen begon het: heel nauwkeurig de instructies gelezen en voorzichtig de eerste slagen gemaakt. Linnenslag, dubbele netslag, Brusselse slag, mijn vingers wisten nog hoe het moest! En langzaamaan ga ik ook de logica van het kant weer zien. Zoals je ziet, is inmiddels het eerste hartje van de vier gemaakt. Leuk werk! En als dit kantwerk af is, mag ik nog een keer hetzelfde maken, omdat de mens nu eenmaal twee schouders heeft!
Het eindresultaat zal ik te zijner tijd weer laten zien.