De hoofdpersoon in De zahir leert dat liefde ook kan zijn ONVOORWAARDELIJK van iemand houden, wat die ander ook doet. Hij moet een heel leerproces doorlopen om zover te komen. Tijdens dat proces ontmoet hij mensen die dezelfde weg proberen te gaan.
Het gedicht van Cavafis over Ithaca (het thuisland van Odysseus, die er 10 jaar over deed om van Troje daar weer terug te komen) wordt een paar keer genoemd: niet het aankomen in Ithaca is belangrijk, de tocht er heen is dat: Ithaca geeft je de mooie reis. De reis die je zoveel geeft als je er voor open wilt staan.
Ik hoorde in het boek ook de woorden die Paulus schreef aan de Korinthiërs:
De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze. (1 Kor. 13, 4 - 7).
Een boek om over na te denken. De wereld zou er anders uit zien als we op onze levensreis allemaal iets over die liefde zouden leren. Denk je ook niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten