In het laatste deel, Götterdämmerung is de god Wotan niet meer bij machte nog iets te doen voor de mensen en voor zijn verstoten dochter Brünnhilde. Ook de held Siegfried, die Brünnhilde uit de ring van vuur bevrijdde, kan deze keer weinig betekenen omdat hij door een toverdrankje Brünnhilde vergeet en verliefd wordt op een andere vrouw. Achter die vrouw staat weer een halfbroer, Hagen, die uit is op de ring van de Nibelungen die macht betekent. Die ring is in bezit van Siegfried, maar die geeft niet om de waarde of de macht die die ring vertegenwoordigt. Hagen doodt Siegfried door hem in de rug aan te vallen, maar de ring krijgt hij niet. Brünnhilde stort zich op de brandstapel die ze voor het lijk van Siegfried heeft laten oprichten, omdat ze van hem houdt en bij hem wil blijven. En die brandstapel zet ook het Walhalla, het verblijf van de goden, in brand. Daarmee is de wereld definitief veranderd.
Wat je ook van het verhaal vindt, het wordt verteld met prachtige muziek en het werd gezongen en gespeeld door een aantal fantastische solisten. Brünnhilde en Siegfried, ik heb van hen genoten. En de drie Rijndochters: geweldige stemmen die ook nog eens prachtig samen konden zingen!
Jammer dat de Ring is voltooid...
En ook jammer dat de Nationale Reisopera die zulke fantastische projecten heeft uitgevoerd, vanaf 1 januari 2013 in een "uitgeklede" versie verder moet omdat de subsidie van het Rijk sterk is verminderd.
Ik hoop dat ze er een truc op verzinnen, om toch weer mooie dingen te kunnen laten zien. Met mijn inschrijving als vriend(in) van de Nationale Reisopera heb ik in elk geval een klein steentje daaraan bijgedragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten