Iona, pelgrimage

Op Iona is dinsdag de dag van de pelgrimstocht. Dinsdag was ook mijn laatste dag op Iona. Je raadt het al: ik ben op pelgrimstocht gegaan!
Het was een bijzondere pelgrimstocht: het was, voor de tweede keer dit seizoen, een droge dag; zo droog, dat de marmergroeve in de route kon worden opgenomen. Tijdens mijn beide vorige pelgrimstochten kon dat niet omdat het te nat was.
En het grootste deel van de pelgrims was member van de Iona Community, omdat het die week Community week was, een week voor members en hun familie. De meesten hadden de pelgrimstocht dan ook al vaker gedaan en dat was te merken: er werd lekker doorgelopen en er werd heerlijk gezongen.
Want de pelgrimstocht is niet alleen lopen. Op een aantal plaatsen op het eiland wordt stilgestaan: aandacht voor de plaats, tijd voor een gebed, een stilte, en dikwijls ook voor een lied.
De tocht begint bij het St. Martin's cross, een van de twee high crosses voor de Abbey church. Sint Maarten deelde zijn mantel met een arme man die hij onderweg ontmoette. Vandaar gingen we op weg. Naar de Nunnery, de restanten van wat eens een bloeiend nonnenklooster was. Een plaats om te denken aan alle vrouwen in de geschiedenis van de kerk van wie de namen bekend zijn en aan de vele vrouwen die onopgemerkt hun werk hebben gedaan in het Rijk van God.
Het enige kruispunt op het eiland: sta even stil bij de kruispunten in je eigen leven, de momenten waarop je moet of kunt kiezen hoe je verder wilt.
Verder, een van de hogere heuvels op, waarvandaan je een groot deel van het eiland en van de omringende zee kunt zien - een hoogtepunt in de pelgrimage, waarop je kunt denken aan de hoogtepunten in je leven, in de geschiedenis, in de Bijbel (Jezus die Mozes en Elia op een berg ontmoet; die op een berg de duivel weet te weerstaan). Maar: er is geen top zonder dal. En we gaan dan ook verder, afdalend naar de marmergroeve, waar tot in 1915 het Iona marble werd uitgehouwen (wit met groene aderen). Het altaar en het onderste deel van het doopvont in de Abbey church zijn van dat marmer gemaakt. Omdat je vanuit de marmergroeve de streek kunt zien waar George Orwell zijn boek 1984 schreef, werden we daar getrakteerd op een citaat uit dat boek dat volkomen onderdrukking beschrijft. Voor sommigen in de wereld maar al te harde werkelijkheid... De leden van de Iona Community zetten zich volop in voor vrede en gerechtigheid in de wereld. Dat is een van de onderdelen van hun leven volgens de regel.
Weer verder: Columba's Bay, de plaats waar in 563 Sint Columba voet aan land zette. Tijd voor de lunch en voor het ritueel van de twee stenen: uit de vele stenen die daar liggen neem je er twee; één staat voor de dingen die je niet verder wilt meenemen, en die gooi je dan ook terug in de zee. De andere staat voor wat je wilt behouden, en die gaat mee. Samen met al die andere mooie stenen die er te vinden zijn!  - En dan vraag je je op de thuisreis af waarom je koffer toch zo zwaar is geworden. -
Langs het enige meertje op Iona gaat de tocht, Loch Stonaig, tot halverwege de vorige eeuw de watervoorziening voor het eiland. Een moment om stil te staan bij de moeite die mensen in andere landen moeten doen om water te halen en een aansporing voor ons om zuinig met water te zijn.
We komen over de Machair, de verhoogde kuststrook, sinds mensenheugenis in gebruik als gezamenlijke landbouw- en weidegrond voor de eilandbewoners. Het delen van de gaven van de aarde... Op de Machair staat traditiegetrouw de thee klaar met daarbij de flapjacks (havermoutgebak). Nog een eindje verder...
We komen bij een ronde stenen cirkel. Die wordt de Hermit's cell genoemd, maar het kan net zo goed een beehive-vormige schaapstal geweest zijn. We luisteren naar de stilte: er werd deze keer zelfs geen schaap of vogeltje gehoord!
En dan naar het eindpunt, St. Oran's chapel op het kerkhof van Iona, waar in vroeger tijden koningen van Schotland, Ierland en Noorwegen werden begraven, onder wie ook Duncan en Macbeth, bekend door het toneelstuk van Shakespeare. Daar denken we er aan dat de dood niet het einde is. En we zingen een "Amen".
Een prachtige dag, een passend einde voor mijn verblijf op Iona. Het zit er echt op!