 |
| een van de kapitelen in de cloisters |
Het is moeilijk om daar één definitief antwoord op te geven, maar ik zal proberen er een paar gedachten over op te schrijven.
De gasten, de vrijwilligers en de vaste stafleden komen hier uit allerlei landen en zodra ze op Iona zijn is het niet meer belangrijk wat ze deden tot dan toe. Hier is iedereen "gast", "vollie" (Iona-jargon voor vrijwilliger) of "ressie" (idem voor resident staff member). Alle vrijwilligers krijgen hetzelfde zakgeld, alle ressies ontvangen hetzelfde salaris.
Alle tijdelijke bewoners van de Abbey of van het MacLeod Centre zijn uit hun gewone dagelijkse leven gestapt om hier met anderen samen te komen. Dikwijls zijn mensen op een van de kruispunten in hun leven als ze hier komen. Soms dringt dat pas hier tot hen door. Een keuze moet gemaakt worden, een situatie is veranderd en je moet je daar aan aanpassen.
Gasten weten waar ze heen gaan (als ze de informatie gelezen hebben...): kamers delen met anderen, alle maaltijden gezamenlijk gebruiken, corvee doen en deelnemen aan het programma van de week. Niet dat dat verplicht is, maar het is meestal aantrekkelijk genoeg voor de meeste deelnemers om er aan mee te doen. Tenzij het heel erg mooi weer is... Dat komt voor, zelfs op dit Schotse eiland.
Om hier als gast te komen of om aan de kerkdiensten deel te nemen, aan de communie, of aan wat dan ook, er worden vooraf geen vragen gesteld. Iedereen is welkom, en zo wordt dat ook gevoeld. Bij het Avondmaal wordt heel nadrukkelijk gezegd dat het de tafel van God is, niet van een kerkgenootschap. Speciale zondagse kleren heb ik hier nog nauwelijks gezien. Spijkerbroeken zijn al heel gekleed.
Een aantal diensten, vooral de welkomstdienst op zaterdagavond, wordt opgeluisterd met heel aanstekelijke liederen. En wie van de vrijwilligers of gasten een bijdrage wil leveren aan de diensten, kan dat doen.
De vrijwilligers wonen in twee huizen, en de bewoners van elk huis vormen dan weer een gemeenschapje op zich. We lachen met elkaar en hebben verdriet als een van ons verdriet heeft. We proberen naast elkaar te staan.
Dat alles, en waarschijnlijk nog veel meer, maakt van Iona een heel bijzondere plaats! En dat leidt dan weer tot moeilijke momenten bij de ferry om afscheid te nemen van elkaar, zoals ik in het vorige stukje schreef.
4 opmerkingen:
Nog steeds leuk om je ervaringen te lezen. Vroeg me af of er veel verschil is tussen het samen optrekken van mensen met een verschillende achtergrond op Iona en de band die er bestaat tussen leden van een kerkelijke gemeente in Nederland waarbij we ook proberen naar elkaar om te zien.
Hoi TienD! Ik denk dat een van de verschillen is dat je hier op Iona een tijdje "buiten" je gewone doen en laten bent. Een soort "tussentijd", of, zoals de leader of the Iona Community het zegt, op de drempel tussen twee periodes (a liminal space).
Een hartelijke groet vanaf Iona!
Dag Willie,
Weer dank voor je bijdrage van gisteren aan je log.
Het is voor mij duidelijk dat "vakantie"op een eiland(je) je even losmaakt van alles waar je tot dan toe mee bezig was.
Dat gevoel heb je al op de Nederlandse Waddeneilanden. Iona voegt daar nog de speciale ervaring van een oecomenische gemeenschap aan toe. Nog een goede tijd gewenst daar en tot ziens,
Rineke
Genoten van je sfeerfoto's. Wat een mooie reportage van alles wat drijft, groeit, staat, vliegt en loopt op en rondom Iona
Ja,ja het beeld is er nog in de kloostertuin.
grtz. Rineke
Een reactie posten