Eenzame heersers

Colin Firth

Een paar dagen geleden zag ik The King's Speech. Een prachtige film over een prins, geweldig gespeeld door Colin Firth, die onverwacht koning moest worden. Hij had alleen een probleem: hij stotterde, en niet zo'n klein beetje ook. Zijn echtgenote legt zich er niet bij neer en nadat alle "gewone" doktoren hebben gefaald, vindt ze een "spraakcoach". Deze "gewone man" slaagt er in het vertrouwen van de prins/koning te winnen en hem zo ver te krijgen dat hij aan het begin van de deelname van Groot-Brittannië aan de Tweede Wereldoorlog voor de radio een speech houdt.
Een prachtig verhaal, heel mooi gefilmd. Kortom een film die je een aantal keren kunt zien zonder dat het saai wordt!
Wat me in het bijzonder raakte in de film was de eenzaamheid van de prins/koning. Zelfs zijn broer laat hem in de steek. En van zijn ouders wordt hij nog nerveuzer dan hij al is. Gelukkig heeft hij een echtgenote die van hem houdt, die later bekend wordt als de Queen Mum. Zij vindt voor haar man de spraaktherapeut, Lional Logue. Een man die hem alleen kan helpen als ze op voet van gelijkheid met elkaar omgaan, als vrienden. Wat een moeite heeft Bertie, Duke of York, King George VI, er mee om met Lional als vriend om te gaan. Hij is dat gewoon niet gewend.

Kader Abdolah

Het boek De koning van Kader Abdolah gaat ook over een eenzame heerser, sjah Naser van Perzië. Hij heeft een harem vol vrouwen, maar zij blijven over het algemeen vreemden voor hem. Hij is van slag als zijn kat niet bij hem is en als hij het paleis verlaat, moet het kanon dat Napoleon hem ooit schonk, mee. Zoals Abdolah hem neerzet, kan de sjah niet zijn volledige vertrouwen aan iemand schenken. Niet aan de kliek rond zijn moeder in het paleis, en niet aan de vizier die probeert van Perzië een moderne staat te maken (het verhaal speelt in de tweede helft van de 19e eeuw). Evenmin is hij in staat het spel mee te spelen. Hij heeft formeel de macht, maar geen enkele vriend. De enige met wie hij zijn zorgen kan delen en kan praten, is zijn dochter Tadj Olsultan.
Geen benijdenswaardige zaak dus, koning, prins, sjah, prinses zijn. Alleen in sprookjes staat over prinsen en prinsessen geschreven dat ze nog lang en gelukkig leven...