Eerst de expositie van werk van George Grosz bekeken die de decadentie, het kapitaal en de militaire macht in de tijd tussen de twee wereldoorlogen op satirische wijze in beeld brengt. Zijn werk doet denken aan de sfeer van musical/film Cabaret. Hij somt op een van de tentoongestelde documenten een aantal manieren op om rijk te worden. Een er van is fascist worden en eigendommen van Joden inpikken...
Even later sta ik in de zaal met de negen enorme doeken van Krabbé, waarop het verhaal van Abraham Reiss. Abraham werkte zich op tot een belangrijk medewerker in de diamantindustrie. Hij verliest bij de beurskrach in 1929 al zijn beleggingen. Weer gaat hij aan de slag om ook deze klap te boven te komen. In 1943 wordt hij via Westerbork naar Sobibor gedeporteerd en daar bij aankomst vermoord.
Op groot formaat, in sobere kleuren, en zijn grootvader slechts met houtskool getekend, vertelt Krabbé over de ondergang van de vader van zijn moeder. Hij richt een prachtig monument op voor deze Abraham Reiss, die op de schilderijen met ongeloof beziet wat hem allemaal overkomt.
Door de herhaling van een aantal thema's, de bomen (steeds meer berken), de figuur in zwart-wit, de staande elementen (wagons, planken van de wagons en ook weer de bomen) en de ganzen op de laatste twee schilderijen is de serie een indrukwekkend geheel geworden.
Op weg naar huis zag ik een stuk van de regenboog. De kleuren die Krabbé deze keer niet op zijn doeken kon zetten. Ze zijn er wel. Gelukkig.
1 opmerking:
Hallo Wannabook,
Al bladerend in je weblog zag ik je artikel over de indrukwekkende tentoonstelling van Jeroen Krabbé. Ik heb deze expositie ook gezien. Ik was er zeer van onder de indruk. Heel aangrijpend zoals Krabbé zijn grootvader in negen werken heeft vastgelegd.
Groetjes van Sparklet!
Een reactie posten