Schotland 3: Edinburgh

De laatste week van mijn verblijf in Schotland heb ik in Edinburgh doorgebracht. Een heerlijke stad, een ontspannen sfeer, heel veel geschiedenis, veel verhalen. En een prachtig nieuw gebouw voor het Schotse Parlement.
Mijn Schotse schoonzoon spreekt, net als veel landgenoten, van geldverspilling. Ik betaal uiteraard geen belasting in Schotland, dus ik heb gewoon genoten van het gebouw dat Enric Miralles, Catalaans architect, heeft neergezet.
Het idee van Miralles was dat het gebouw als een soort tak uit het Schotse land zou ontstaan, met bladeren en zijtakken. Als je vanaf de Salisbury Craigs naar beneden kijkt, zie je hoe Miralles dat heeft gerealiseerd. In mijn fotoset van Edinburgh zijn een paar foto's geplaatst die ik, op een erg regenachtige dag, van bovenaf gemaakt heb.
Overal zijn natuurlijke materialen gebruikt. Vooral veel Schots materiaal. Schotse kunstenaars hebben allerlei kunstwerken voor het gebouw gemaakt. In de buitenmuur zijn gedichten en uitspraken van Schotse schrijvers en gezegden en spreekwoorden te lezen.
Het bestuur van Schotland dient transparant te zijn en het gebouw is een voorbeeld van die transparantie. Overal doorkijkjes, ramen, en ook heel veel camera's in de Debating Chamber en de commissiekamers, zodat er in de Schotse politiek weinig geheim kan blijven.
In de Debating Chamber ligt de scepter die de Britse koningin in oktober 2004 bij de opening van het gebouw aanbood. Op die scepter zijn de woorden Wijsheid, Mededogen, Gerechtigheid en Integriteit te lezen. In de week dat ik in Edinburgh was, laaide de discussie rond de op humanitaire gronden vrijgelaten "Lockerbie bomber" erg op. De Schotse minister van Justitie had mededogen met de man gehad en was niet van plan zijn besluit terug te draaien. Hoeveel parlementen in de wereld worden er in elke bijeenkomst aan herinnerd dat ze ook "compassionate" moeten zijn?
Het gebouw heeft veel aardige details, zoals de microfoons op de tafeltjes van de parlementsleden, de in het glas uitgespaarde "toeschouwers" bij de debatten, de opengeschoven gordijnen aan de buitenkant. Er was één detail waarvoor ik wel in de Schotse politiek zou willen gaan: alle parlementsleden hebben een kamer met een soort erkertje waarin zij heerlijk kunnen zitten nadenken! De buitenkant van deze erkers is te zien op de eerste foto bij deze posting.
Naast alle musea, de Princes Street Gardens, de doedelzakmuziek en de vele pubs vind ik het Schotse Parlement een must voor wie de stad en het land wil leren kennen. 
En het weer in Schotland? Ja, het regende af en toe. Maar lang niet zo veel als het dezer dagen in Nederland regent!