Sinds ik in november 2008 bij het Open Huis van de OBD een stapelgedicht maakte, ben ik ook op een andere manier boeken met elkaar in verband gaan brengen. Soms rijmen de boeken die je leest qua inhoud op elkaar.
Bijvoorbeeld:
In Specht en zoon van Willem Jan Otten wordt het verhaal verteld door een schilderij. Een volgend boek (volgorde min of meer aangegeven door de beschikbaarheid van de boeken voor de twee leeskringen die ik leid) is Het portret van Dorian Gray van Oscar Wilde, waarin het schilderij niet spreekt maar alle slechtheid op zich laadt van degene die er op is afgebeeld. En die persoon, Dorian Gray, blijft zijn schoonheid en vooral zijn jeugd van het moment waarop hij wordt geschilderd, behouden. Een boek dat ik daarop uit de kast pakte om te lezen was De eeuwigheidskunstenaar van Abdelkader Benali. In een vliegtuig op weg naar Italië om een prijs in ontvangst te nemen, wordt een al wat oudere schrijver ineens zo'n vijftig jaar jonger. Het valt maar een paar mensen op, en dan is het meestal voor die personen (bijna) fataal.
Een boek dat ik hier weer op vind rijmen is Dood in Venetië van Thomas Mann. Er wordt door Benali geciteerd uit dit boek, een groot deel van het verhaal vindt in Venetië plaats en er is ook sprake van een man die in Venetië een veel jongere vriend vindt. Net als Aschenbach, die zijn ogen niet van de jonge Tadzio kan afhouden.
En hier rijmt vast weer een ander boek op. Suggesties?
1 opmerking:
ehm nee, maar doet me wel aan bakkerijen denken.
Een reactie posten