Week in Saint Mary's Abbey, Iona

The peace of the earth be with you,
the peace of the heavens too;
the peace of the rivers be with you,
the peace of the oceans too.
Deep peace, falling over you.
God's peace growing in you.

Een van de vele liederen die we hebben gezongen op Iona. Een minuscuul eilandje voor de Schotse westkust. En die vrede hebben we in ons voelen groeien.
Er wordt gezegd dat Iona een van de thin places op aarde is. Plaatsen waar het hemelse en het aardse meer met elkaar in verbinding staan dan elders. Voor mijzelf was de eerste blik op Iona ongeveer een zelfde ervaring als ik had toen ik Thingvellir op IJsland voor het eerst zag. Ook dat zou goed een thin place kunnen zijn.
Al een aantal jaren geleden hebben Joost en ik het er over gehad om een keer naar Iona toe te gaan. Het is er nu pas, nu ik alleen ben, van gekomen. En het is een heel goede week geworden. Een week die blijkbaar nodig was om het verlies van Joost nog dieper te verwerken. Heel veel tranen kwamen er naar boven. Door het onderwerp waar we mee bezig waren. Door de healing service. En ook door dit bijzondere eiland. Veel dingen vielen op hun plaats voor mij daar op Iona.
De Iona Community laat zien hoe spiritualiteit verbonden is met het leven van alledag. In de Keltische wereld was dat heel gewoon, en veel liederen en gebeden, veelal met Keltische wortels, spreken daarvan. Het was voor mij het terugvinden van iets waar ik al lang heimwee naar heb.
Het onderwerp van de week was Dancing in fire. Woorden uit een lied over de Heilige Geest, dat begint met She sits like a bird, brooding on the water... De "she" is de Heilige Geest. Een voorstelling van het vrouwelijke in God. En die vrouwelijke kant werd door ons onderzocht. Nadenken over je eigen Godsbeeld, hoe dat veranderde in de verschillende stadia van je leven. Een belangrijke plaats hierbij was ingeruimd voor schilderijen van Joyce Gunn Cairns. Kathy Galloway, Leader of the Iona Community, en Joyce lieten ons door de beelden en door gedichten nadenken over onze eigen geloofsbeleving. We maakten daar schilderijen, collages, gedichten, sprookjes, psalmen over. En degenen die wilden, vertelden wat ze met hun schilderij wilden uitdrukken of lazen hun teksten voor. Dat was een heel intense belevenis. Eerst voor jezelf op papier krijgen wat er diep van binnen leeft. Ik koos daarvoor de vorm van een psalm. Schrijven past nu eenmaal beter bij me dan tekenen. En al schrijvend kwamen de tranen. Goede tranen.
Die tranen kwamen ook tijdens een van de avonddiensten, de healing service, waarin als je dat wilde, je handen opgelegd kreeg. Een prachtig ritueel, dat voor mij echt als healing werkte en nog steeds doorwerkt.
Ook de communion service de laatste avond op Iona was indrukwekkend. Een preek in gebarentaal, vertaald voor de horenden, en samen het avondmaal gebruiken in de vorm van een stevig homemade bruin brood, waarvan je een stukje afbrak, en wijn.
We waren ook praktisch bezig: het sanitair moest worden schoongehouden, de groenten en aardappels voor alle 30 deelnemers en de staf moesten worden schoongemaakt en gesneden. Maar dat gebeurde pas na het ontbijt en een korte morgendienst in de kerk.
Er wordt heel veel gezongen op Iona en daar heb ik volop aan meegedaan. Ik kan hier thuis gewoon verder zingen, want ik heb een aantal bundels meegenomen.
Met alle deelnemers, Amerikanen, Canadezen, twee dames uit Hong Kong, Schotten, Engelsen, een Zwitserse, nog een Nederlandse, een groep doven met doventolken, uit diverse kerkgenootschappen, hadden we een intense, bijzondere, inspirerende week.
Iona, een plaats om terug te komen. Ook al draag je de ervaringen voor altijd mee in je hart.
Foto's van deze week op Iona.
Site van de Iona Community in Nederland.