Hoog boven in Carré...

Ik zat op de op één na hoogste rij in Carré. Dat is best hoog! Op de foto is een beetje te zien hoe hoog. En dat voor iemand die vaak moeite heeft met hoogten...
Het was wel een fantastische plek om War Horse te zien. Dat paard waar momenteel zoveel over wordt gesproken. We zien in het begin Joey als veulentje. Later wordt hij een echt paard, en hij laat zich temmen door Albert, zijn baasje. Alberts vader verkoopt Joey aan het leger als de Grote Oorlog is uitgebroken. Joey wordt het rijpaard van een officier van de cavalerie. Maar voor cavalerie is in die Grote (loopgraven)Oorlog geen plaats. De Duitsers maken Joey buit en hij moet gewonden transporteren. Maar goed dat hij van Albert had geleerd in een gareel te lopen! Albert zelf houdt het niet meer uit op de boerderij in Engeland en hij neemt ook dienst. Uiteindelijk komen paard en man weer bij elkaar in een veldhospitaal waar ze allebei lichtgewond zijn binnengebracht.
Ik schrok even bij het begin van het stuk: het leek op een musical... Het zingen bleef beperkt gelukkig. Je kunt niet overal een musical van maken, vind ik. Er bleef een figuur over die af en toe door de scenes liep en wat zong, maar ik heb het al snel opgegeven om te proberen te verstaan wat er gezongen werd.
Wel genoten van de taalproblemen op het toneel: Ik spreek geen Engels (in het Nederlands gezegd) en dan Ik spreek geen Frans (als antwoord ook weer in het Nederlands gesproken), bijvoorbeeld.

Het indrukwekkendst waren wel de paarden op het toneel.

 

Het is even wennen, maar dan zie je echt alleen de paarden op het toneel. De puppeteers worden gewoon een geheel met hun paard. Fantastisch hoe ze zo'n paard tot leven kunnen wekken. En ik vond het ook een mooi gebaar dat toen een van de paarden op het slagveld gedood werd, de puppeteers uit "hun" paard kwamen en met z'n drieën naast elkaar even stil stonden bij dat paard. 

Het verhaal over de Grote Oorlog is natuurlijk geen leuk verhaal. Met enorme knallen en felle lichtflitsen werd er iets van weergegeven op het toneel. Heel goed gedaan, het is net of je er midden in zit, zelfs daar helemaal bovenin de zaal. Maar je zit wel comfortabel op je stoel, het moet wel amusement blijven. En dat was het voor de soldaten in de loopgraven natuurlijk allerminst. Wat een rare oorlog is dat toch geweest. De woorden "zinloos geweld" speelden door mijn hoofd. 

Joey en Albert hebben het overleefd. Na de wapenstilstand kunnen ze samen terug naar huis.

En ik kon na de voorstelling weer naar beneden, met twee benen op de grond, met de herinnering aan een prachtige voorstelling!