Het moet nog even over rugby gaan. Zaterdag was de laatste, de vijfde ronde van de RBS Six Nations Cup, het rugbytoernooi elk jaar in februari en maart met als deelnemers Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Frankrijk en Italië. Natuurlijk (Iona ligt in Schotland en de Schotse schoonzoon heeft me veel van de regels uitgelegd) ben ik voor Schotland. Maar helaas doet Schotland het de laatste jaren niet zo best. Omdat Italië dit jaar helemaal niets won en Schotland één wedstrijd (zie mijn blog van 23 februari jl.), kregen ze net niet de "houten lepel". Zaterdag moesten de Schotten tegen Wales en na 20 minuten (een hele wedstrijd is 2 x 40 minuten) kreeg een van de Schotten een rode kaart. En dan moet de rest van het team dus 60 minuten met 14 man tegen 15 man spelen. Een gat in de linie is dan snel gemaakt en zo verloren de Schotten met ongeveer 50 punten verschil... En toch blijf ik kijken. Rugbyers geven bijna nooit op. Dus steeds weer met alle kracht in scrums, rucks, mauls, om te proberen een try te maken of de tegenstander te verhinderen dat te doen. Kracht, snelheid, behendigheid, incasseringsvermogen: geweldig om te zien.
Op de foto is te zien dat de Ieren dit jaar de cup wonnen. En hoe! In een zenuwslopende wedstrijd, waarin nu eens Frankrijk en dan weer Ierland voorstond, was het uiteindelijk Ierland dat won en daardoor de cup mee kon nemen. Onder meer dank zij het feit dat een try van Frankrijk in de laatste minuten werd afgekeurd omdat er een keer vooruit gegooid was (dat mag alleen achteruit bij dit spel, vooruit mag je schoppen of rennen). En dat moet dan door de videoscheidsrechter bekeken worden, die daar zijn tijd voor neemt... Wat een spanning! Ik heb mijn portie adrenaline voor dit jaar weer gehad!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten