zondag 22 november 2015

Parijs

Ook zonder de aanslagen van 13 november was ik de laatste tijd veel met Parijs bezig. Op heel verschillende manieren.
 - Ik (her)lees momenteel de boeken van Simenon over commissaris Maigret die ik in de kast heb staan, en dat zijn er aardig wat. In die verhalen wandel je als het ware mee door Parijs, de stad waar Maigret zoveel van houdt. De ene keer ben je in de smalle staatjes van de Marais, de andere keer in de luxe appartementen van de grandes boulevards. Maigret had nog geen mobieltje, geen internet en meestal niet eens een wapen op zak. Andere tijden...
 - Deze week heb ik de biografie van Stefan Zweig over Marie Antoinette, echtgenote van Lodewijk XVI, uitgelezen. Wat een verhaal! Marie Antoinette liet het Trianon bouwen, hield er allerlei feesten, ging uit in Parijs, liefst gemaskerd, en liet zich weinig aan het Franse volk gelegen liggen, totdat het te laat was. Door de Parijzenaars wordt ze, na de 14e juli 1789, stapje voor stapje afgezet als koningin en tenslotte veroordeeld tot de dood onder de guillotine. En ook al is Marie Antoinette geen goede koningin geweest, ze was geen slecht mens en het proces waarin zij ter dood veroordeeld werd, kan met de beste wil van de wereld geen eerlijk proces worden genoemd. De straf stond van tevoren al vast.
 - Met de drie dochters was ik eind oktober een lang weekend in Parijs. De eerste en meteen, in elk geval voorlopig, de laatste keer dat we met z'n vieren op pad waren, omdat één van de dochters inmiddels aan de andere kant van de wereld woont. En ook al liepen er in Parijs veel  soldaten met geladen geweer bij gebouwen als het Louvre en de Notre Dame, we hebben genoten van wat Parijs zoal te bieden heeft: lekker eten, stedenschoon, zitten langs de Seine, leuke winkeltjes, mooie parken, het Musée Picasso, foto's maken en nog zo het een en ander. Het was mooi weer, dus wat wilden we nog meer?

Als ik zo soldaten zie patrouilleren, vraag ik me altijd af of het zou helpen als er ineens iemand zou gaan schieten...
En Parijs is zo groot! Dus was het op 13 november blijkbaar niet zo moeilijk om plaatsen te vinden waar geen patrouilles liepen. Waar je met een geweer vrij kon beschikken over dood en leven van anderen. Volkomen willekeurig.
Parijs heeft al heel veel aanvallen gezien in haar lange geschiedenis. Ook deze aanval zal Parijs te boven komen. Maar wat een verdriet en angst is er weer gezaaid! En waarom????? Elke dag wordt op radio en tv geprobeerd het waarom van deze moorden te achterhalen. Helemaal begrijpen zullen we het nooit, denk ik.
Laten we zelf in elk geval blijven proberen mens, medemens te blijven. Er is al genoeg haat in de wereld.

Parijs...



Geen opmerkingen: