Wie mij kent, weet dat het beslist geen tekeningen worden als ik ergens over nadenk. Het worden woorden.
Nu we tien dagen onderweg zijn, kom ik tot de conclusie dat ik een bevoorrecht mens ben. Ik hoef nauwelijks ruimte te maken. Op Iona, waar de foto boven dit blogje is genomen, is er een ritueel bij de pelgrimage om een steen te pakken en die met alles wat je bezwaart terug in zee te gooien. Dat heb ik een paar keer gedaan, en ik zou nu niet meer weten wat er nog teruggegooid moet worden.
De tijd heb ik meestal aan mezelf. En als ik dingen "moet" doen, dan is het omdat ik er zelf voor gekozen heb.
Het enige waar ik echt aan moet werken, is om meer ruimte in mijn kleren te krijgen. En dat lukt, door de afspraken over eten die ik met mezelf gemaakt heb, ook al aardig.
Ik wens iedereen succes met het creëren van ruimte in deze tijd voor Pasen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten