Het instrument is niet te koop in de winkel, en waarschijnlijk zelfs niet op internet. Of pianist Roberto Prosseda zou zijn pedaalpiano moeten willen verkopen...
Een piano-pédalier bestaat uit een min of meer gewone vleugel met de gebruikelijke pedalen voor het wat langer laten doorklinken van de tonen en zo. Daaronder is nog een vleugel te zien, zonder poten. De snaren daarvan zijn verbonden met voetpedalen die er uitzien als die van een orgel. Ze laten in dit geval geen orgelpijpen klinken, maar de snaren. Zo kan een pianist dus met handen en voeten spelen. En dat deed Prosseda dan ook als solist in het concert voor piano-pédalier en orkest in Es.
Er zijn nog een paar stukken van andere componisten voor dit instrument geschreven in het verleden. Door Schumann en Liszt bijvoorbeeld. En nu hij het instrument toch heeft, laat Prosseda er hedendaagse componisten ook werk voor schrijven.
Het is een vreemd gezicht om een pianist ook met zijn voeten te zien spelen. De klank is ook niet helemaal die van twee vleugels. De voetsnaren zijn in het lagere register. En het zijn er natuurlijk minder dan het aantal toetsen voor de handen.
Het was bijzonder om een dergelijk instrument met het orkest te horen. Maar of het nu veel mooier is dan twee piano's of een quatre-mains? Of gewoon één piano met één pianist? Ik weet het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten