Er zijn meer steden met veel grachten en bruggetjes, en in de bekendste daarvan, Venetië, was ik nog nooit geweest. Dat is sinds afgelopen weekend veranderd: ik ben er wel geweest! Het jaarlijkse stedentripje met de oudste dochter had dit jaar de stad van San Marco als doel. En ook zonder bagage (met dank aan het in de war gelopen bagagesysteem op Schiphol) is het er prima uit te houden.
Veel water dus, bruggetjes om de paar honderd meter, gondels (soms ook met zangers), heel smalle straatjes, maar zonder auto's en fietsers. En dat is ook wel eens een keer leuk. Je moet alleen op zij springen als er een kruier aankomt, die iets roept in de sfeer van "uit de weg" en in stevige pas met zijn kar door de menigte gaat. Menigten, ja die zijn er ook! Vanaf de Campanile hebben we de cruiseschepen gezien waar heel veel van die groepen vandaan komen. Met gekleurde stickers of kastjes om de nek, allemaal in dezelfde kleur, achter de gids aandraven...
Dochter en ik dwalen liever zelf door de stad. Met onze fototoestellen. We gingen ook pas flippen dat we onze bagage nog niet hadden, toen de batterijen van onze camera's moesten worden opgeladen... De opladers zaten in de koffers. We hebben meteen maar een algemene oplader gekocht. Zonder verschoning kan het best, zonder camera's niet!
Heel veel gelopen in Venetië, op Burano, op Torcello en op Murano. Die drie eilandjes zijn niet zo groot, maar ze op één dag bekijken levert ook weer een aantal kilometers op. En foto's, prachtige shawls (Burano is bekend om z'n naaldkant), kettingen en oorbellen (op Murano wordt veel prachtig glaswerk gemaakt).
Mijn koffer kwam net op tijd in het hotel aan om de terugreis in schone kleren te kunnen aanvaarden!
1 opmerking:
ha! Wij laten ons niet kisten door wat missende bagage. of een camera die raar doet. Wereld reizigers, dat zijn we ;-)
Knuffel
Gerdien
Een reactie posten