Zaterdag een heerlijke dag op Tiengemeten, het eiland in het Haringvliet, doorgebracht. Met de camera, maar deze keer niet in de stand "auto": de alumnivereniging van de Open Universiteit organiseerde een echte workshop fotografie met Willem Laros als geduldige fotograaf/wandelaar (in die volgorde). Hij heeft me zelfs duidelijk kunnen maken wat je met diafragma en sluitertijden kunt. Dat was tot nu toe nooit iemand gelukt. En met die heerlijke digitale camera's met de stand "auto" en de bloemetjes, landscape en allerlei andere pictogrammen om het leven van een amateurfotograaf gemakkelijk te maken, voelde ik ook de noodzaak nooit zo.Willem verbood, uiteraard, het gebruik van al deze gemakken. We leerden aan de knoppen draaien en we leerden histogrammen lezen. Tot gisteren voor mij een plaatje waar ik totaal niets mee kon.
Een van de opdrachten was het fotograferen van het houten paard in de bezoekersruimte van Natuurmonumenten, waarbij het raam (of de deur er vlak bij) ook te zien moesten zijn. Ik ben wel tevreden met mijn paard: beide ogen zijn zelfs te zien! Ja, en dat lukte me op de "auto"-stand toch niet: dan werd er al gauw geflitst of zo.
Nu moet ik nog aan de slag om een paar foto's in te sturen. Liefst foto's die voldoen aan de opdrachten. Het paard is geen probleem. Maar welke foto 's met en zonder scherptediepte gaan er nu door? En voldoet het histogram van de zwaan wel aan de eisen?
Tiengemeten: een prachtig eiland waar de natuur voor een groot deel zijn gang kan gaan. Veel watervogels dus. En zaterdag ook heel veel grote zeilschepen. Genieten dus. Van het mooie weer, van het gezelschap, het eiland en ook van de geduldige uitleg van Willem.
Tot slot een foto van overvliegende ganzen: een beeld dat voor mij van vrijheid spreekt. Niets moet, alles mag... (behalve zo'n foto op de automatische stand nemen!?!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten