Er werd zo gedetailleerd over alle gevolgen van de verkiezingsprogramma's gepraat, dat het wel leek alsof het gebruikelijk is in Nederland dat zo'n verkiezingsprogramma meteen ook regeerakkoord is als die partij wint! We leven niet in Groot-Brittanië of de USA, waar (meestal) één partij kan winnen. In Nederland moeten altijd compromissen gesloten worden. Dat vergeten politici in het vuur van de strijd.
Ze moeten zieltjes, o nee, kiezers winnen. En die kiezers die blijken, in hun opinie, alleen te letten op de lijsttrekker, hoe die er uit ziet, of die geen fouten maakt, of die wel genoeg lacht, enzovoorts. Dat een partij bestaat uit een heleboel mensen die samen bepaalde dingen voor elkaar willen krijgen in ons land, ideeën hebben over hoe je die idealen realiseert, is nauwelijks interessant. In elk geval niet interessant genoeg om op tv te komen.
De Overijsselse dichter Lowie Gilissen schreef een gedicht dat ik heel toepasselijk vind voor de afgelopen weken:
met mooipraat
de massa masseren
met stemmingmakende
stemverheffing
niet aflatend
zinloze, loze zinnen blaten
met een spervuur aan
opgeklopte statements
zijn doel voorbij schieten
met zwaar aangezette taal
gespierd gebral
vol decibel
staccato
anabole stereotypen scanderen
wie goed luistert
is er doof voor
Ik was er zo ongeveer doof voor: ik stem bij Kamerverkiezingen al jaren op dezelfde partij, dus niemand hoeft mij meer te overtuigen.
En nu maar hopen dat de Oranje voetballers straks niet te veel hun doel voorbijschieten. Dan kan er intussen rustig in Den Haag geformeerd worden. Partijprogramma's in de prullenmand, en onder leiding van informateurs en formateurs proberen tot een regeerakkoord te komen. Eindelijk zonder stemverheffing zinnige dingen zeggen, niet te veel gestoord door de pers. De pers volgt immers al weer een ander staatshoofd: Koning Voetbal.
1 opmerking:
Dat is misschien inderdaad een groot voordeel nu: Het WK, dat wij maar ver mogen komen, lekker rustig voor alles wat daar niet aan mee doet. Ik ben het hele circus ook zat Willy, het wordt toch nooit zoals het in eerste instantie wordt voorgesteld en ook dat heeft weer zijn voors en tegens. Ik heb dit jaar niet meegedaan aan het hele gedoe, ik trek er maar eens een jaartje tussenuit, ik moet niks meer, ik mag alleen wat ik zelf graag wil.
Zo, dat moest me ook even van het hart. En voor nu een goed weekend, met wat zonneschijn en een fijn temperatuurtje.
Groet,
anki
Een reactie posten