Iedereen die wel eens in Parijs is geweest, weet dat je met de Parijse metro het snelst van de ene plaats naar de andere komt. Ik vind het altijd leuk om met de metro te reizen. Ik kijk mijn ogen uit: mensen uit alle werelddelen, bill boards (die hebben ongetwijfeld in Parijs een Franse naam) voor warenhuizen, films, verre reizen en concerten. En op verschillende lijnen fel gekleurde designstoeltjes op de stations. Een wereld op zich, die metro.
Er zijn altijd mensen die haast hebben en mensen die rustig de tijd nemen om zich te verplaatsen. Er zijn vriendelijke mensen, zoals de punker die op zaterdagavond vriendelijk de klapdeurtjes bij het tourniquet openhield voor mijn dochter. Hij kan niet weten hoe dankbaar we hem zijn. Hij bespaarde ons namelijk een heleboel gedoe. Want zondagmorgen liep ik met mijn jas, die ik tot dan toe altijd over mijn handtasje had aangehad, over mijn arm vanwege de heerlijke temperatuur, de metro in. Kaartje uit de tas en ik wilde achter Gerdien aan het tourniquet door. Gerdien dacht aan de punker van de vorige avond, draaide zich om en hield de deurtjes voor mij open. En tegelijk riep ze heel hard: "Stop, stop, ho..!!" Er stond namelijk een pickpocket vlak achter mij (ik was net aan het bedenken dat iemand toch wel heel vlak achter mij de metro in wilde) met zijn vingers al in mijn tasje. Gelukkig had het geroep van Gerdien effect en kwam ik met al mijn bezittingen door het tourniquet.
Dus onbekende punker, onze hartelijke dank voor je vriendelijk gebaar op zaterdagavond jl. in het metrostation La Bastille in Parijs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten