Kerstavond. M'n nieuwe kleren aangedaan. Zo meteen ga ik naar de kerstnachtdienst. De aangekondigde ijzel is tot nader order uitgesteld, de sneeuw is bijna weg, dus de weg is vrij naar het kerstfeest. Net als herders en wijzen lang geleden vieren we nog steeds de geboorte van de Kind dat alles anders maakt. Al is het, als je om je heen kijkt, soms om moedeloos van te worden: er is nog helemaal niets "anders" geworden. Aanslagen, oorlog, berovingen, geweld tegen hulpverleners, vernielingen straks weer onder het mom van het vieren van het nieuwe jaar...
En toch ga ik dat feest weer vieren. Misschien ook omdat ik net het verhaal gelezen heb over Nelio, een jongetje van 10 in een Afrikaans land. Rebellen branden zijn dorp plat en uiteindelijk komt hij bij een groep straatkinderen in een grote stad. Hij wordt, jong als hij is, leider van de groep omdat hij een bepaald gezag uitstraalt. Hij is er steeds op uit de kinderen van zijn groep iets moois te laten meemaken. En daarvoor maakt hij gebruik van wat de rijken hebben (een kind-Robin Hood), maar hij laat altijd alles weer heel netjes achter. Zo bezorgt hij een van de kinderen een onvergetelijke verjaardag in het verlaten huis van een ontwikkelingswerker. Als een van de kinderen ongeneeslijk ziek is, laat Nelio de anderen 's nachts in een theater oefenen om het verhaal dat de zieke van zijn moeder had gehoord over een eiland in de rivier waar alles goed is, uit te beelden. Ze spelen het verhaal met de zieke en die sterft op het eiland, in de armen van zijn vrienden. Meteen daarna wordt de groep ontdekt en wordt Nelio neergeschoten. Hij wordt gevonden en naar het dak boven een bakkerij gebracht. Daar leeft hij nog negen nachten en in die nachten vertelt hij zijn levensverhaal. En de man aan wie hij dat vertelde, heeft daarna nog maar één levensdoel: het verhaal van Nelio verder vertellen.
Er komt geen kerstmis in het verhaal voor en al helemaal geen romantische sneeuw. En toch vind ik dit verhaal van Henning Mankell, Verteller van de wind, een verhaal dat goed past bij dit feest.
Goede kerstdagen wens ik ieder die dit leest.
2 opmerkingen:
Hallo Wannabook,
Wat een bijzonder en aangrijpend verhaal. Ik zal eens in de Meppeler bibliotheek kijken of ze het boek van Mankell daar hebben.
Inderdaad kan je er moedeloos van worden als je om je heen kijkt. Maar gelukkig zijn er toch bijna altijd mensen in je buurt die een bijzondere uitzondering vormen. Soms voor even en sommigen voor altijd.
Zoals ook dit boek laat zien.
Een reactie posten